عزیز در یک آن،پشت سر هم سه نفر اول صف را صدا زد. آن سه نفر دویدند طرف دفتر. ایاز با هیکل سبکی که داشت از هول، دو قدم جلوتر زمین افتاد. بعد باهمان شتاب برخواست؛ کف دستش را سنگ ریزه بریده بود و خون می‌آمد به شلوارش مالید و با پشت دست دیگر، بینی اش را خاراند.
آقای مدیر گفت : «حالا همین طور مرتب و با صف بدون سرو صدا بروید به خانه! ساعت چهار و ده دقیقه هم از وقت گذشته!»