نوشتار حاضر خواستار آن است که با درآمدی به تفکر تربیتی امام، الگویی نسبتا واقعی و تحقق یافته از تربیت اسلامی را ارائه نمایند تا هم سرمشق متولیان تعلیم و تربیت در جوامع اسلامی شود و هم فتح بابی برای پژوهندگان حوزه اخلاق و علوم تربیتی باشد. زیرا در فضای تردیدهای واقعی اندیشه‌های پست مدرن به نسخه‌هایی که علوم انسانی مدرن از جمله تعلیم و تربیت تکنیک محور جدید برای زندگی و سعادت مردم می‌نویسد، به خوبی جا برای بحث‌های تازه‌ای از یک اندیشه تربیتی متفاوت از تفکر تکنولوژیک، فراهم آمده است.