هلاکت و فنای ذاتی و سر به جیب عدم ،داشتن نیستی مقابل هستی نمی‌باشد بلکه هستی نمودی و وجود فقری و ربطی است و به تعبیر قرآنی اسم و آیه و وجه و تجلی و عبد بودن است. این طور نیست که شیء باشد و فانی شیء له الفنا، بلكه شيئيت شيء به فانی و هلاکت بودن در وجه الله است و نه اینکه شیء هالک ذاتش باشد و به وجه الله وجود یافته و باقی، گردد بلکه هلاکت در وجه الله عين بقا به وجه الله است بقای شیء به هلاکتش می‌باشد.