در حوزۀ ادبیات داستانی نسبت به مسألۀ انقلاب و جنگ، نویسندگان دو دسته‌اند: «نویسندگان انقلابی» و «نویسندگان انقلاب». این دو گروه آثاری را پدید آورده‌اند و سعی نموده‌اند تا راوی روزگاران و آدم‌هایی باشند که در پیدایش یک دورۀ تاریخی در ایران معاصر نقش داشته‌اند. ‌‌از سال 1359 نیز با شروع جنگ تحمیلی، مسألۀ جنگ در ادبيات منعکس، و پرداختن به آن و تبعاتِ اجتماعي، انساني، سياسي و اقتصادي‌اش راه‌هاي نويني را پيش پاي این دو گروه از نويسندگان قرار داده و جنگ كه بخشي از تاريخ معاصر ايران است، در ادبيات جلوۀ ويژه‌اي يافته است. از همان سال‌های نخست، جريان‌ها و رويكردهاي متفاوتي در داستان‌نويسي جنگ پديد آمده است. از دیگرسو، جنگ و نوشتن دربارۀ آن به طور مشخص در چند حوزه با جریان‌های دیگر داستان‌نویسی پیوندهایی داشته است.