ذوالقرنين (ظاهرا کورش کبیر) در بلاد مغرب به کشوری رسید که زنی بر آن حکومت داشت ذوالقرنین تسلیم کشور او را خواست زن حاضر نشد و او را عار آمد که با زنی جنگ کند. زن :گفت تو را مهمانی کنم چون از آن فراغت یافتی ملک به تو تسلیم کنم ذوالقرنين پذیرفت چون به خوان آمد دید همه کاسه‌های زرّین نهاده و بجای خوراك مرواريد و جواهر در آنها ریخته پرسید چه خورم؟ آن زن :گفت چون بهره تو از دنيا يك نان بیش نباشد این ملک روی زمین کجا بری؟ پس به آن جز دو تا نان که نصیب تو در دنیا است باقی و بال و نکال است .