شاید بسیار باشند کسانی که صرفاً با احراز شیعی بودن یک مفسّر بی‌درنگ بر شاگردی وی در مکتب ائمه اطهار (ع) و استنان وی به سنّت ایشان و نبی اکرم (ص) حکم کنند؛ اما باید دانست بسیار کمند مفسّران شیعی که مبانی قرآن شناختی خویش را از ائمه اهل بیت(ع) گرفته باشند؛ و بسی کمترند مفسّران شیعه که آن مبانی قرآن شناختی را که احیاناً از ائمه هدی (ع) گرفته باشند در روشها و شیوه‌های تفسیری خویش به کار گرفته باشند کوتاه سخن اینکه معمولاً مفسّران قرآن ،کریم بیش از هر چیز تحت تأثیر مستقیم شناخت‌های دوره‌ای، اقلیمی گروهی و امثال آن از قرآن بوده‌اند.