یکی از مسائل مهمی که در حوزه فلسفه عرفان و فلسفه اخلاق مطرح می‌شود و از آن با عنوان مسئله نسبت عرفان و اخلاق یاد می‌شود، سازگاری یا ناسازگاری عرفان و اخلاق است. برخی از فیلسوفان که درباره‌ این نسبت اندیشیده‌اند قائل به ناسازگاری غرفان- به ویژه در در روایت وحدت گرایانه_ با اخلاق هستند؛ زیرا از نظر آن‌ها ، از حیث هستی‌شناختی اخلاق مستلزم کثرت‌اندیشی و قول به اصالت و واقیعت تمایزات میان امور مختلف است.