البته عقل در مقام فرمانبری و نافرمانی و تشخیص این که مخالفت با حکم در چــه موردی موجب استحقاق کیفر می‌باشد و در چه موردی مستحق کیفر نیست نظر میدهد. نهایت چیزی که عقل حکم میکند و مقتضای حکم عقل است، تشخیص دادن این معنا است که جاهل عاجز، مرتکب سهو غافل و امثال آن در ترک واجب یا بجا آوردن حرام معذور هستند؛ بدون این که در دلیل حکم یا اراده شارع تصرف نماید.