سایه‌ای را میبینم. آرام روی دیوار اتاق حرکت میکند. نور کم رمق مهتاب، قامت سایه را نامشخص کرده است. دلهره به جانم رخنه میکند؛ دلم را چنگ میزند؛ گویی به قلبم فرمان تپش پر شتاب می دهد. نمی‌توانم از جایم بلند شوم. سکوت عجیبی است. نیمه های شب است و هنوز بیدارم.
انگار خواب با من قهر کرده است. هر زمان خواستم بخوابم،به نظر می‌رسید کسی می‌گفت نخواب..