نسخ از جمله مسائل بسیار مهم در علوم قرآنی و اصول فقه است. کثرت نوشته‌ها گواه بر این موضوع است که از مسائلی است که همواره در طول تاریخ ذهن اندیشمندان اسلام را به خود مشغول داشته است. از جمله این نوشته‌های ارزشمند در این باب رساله پیشرو است. این رساله از آثار مرحوم شریف العلماء مازندرانی است. ایشان از علمای طراز اول شیعه است و همین بر اهمیت این رساله می‌افزاید. ایشان در این رساله دو مبحث عمده در باب نسخ را مطرح کرده‌اند: یکم: امکان یا عدم امکان نسخ؛ دوم: نسبت سه‌گانه بین نسخ و زمان عمل. ایشان در مبحث یکم ضمن طرح شبهات وارد شده در مورد عدم امکان نسخ و پاسخ‌دهی به آن ادله امکان نسخ را مطرح می‌کنند. در مبحث دوم نیز این مسئله را مطرح کرده‌اند که در صورتی که آیه‌ای مثلا قبل از وقت عمل، یا بعد از وقت عمل قبل از اتمام وقت عمل یا بعد از اتمام وقت عمل، وارد شد، آیا آن آیه ناسخ خواهد بود یا نه؟