بی تو دلگیر تر از حوصله پاییزیم
همچنان برگ خزانیم و فرو میریزیم
به تماشای کدام آینه، دل، خوش داریم
ما که از تیشه و از سنگ نمی پرهیزیم
مرگ می‌بارد از این ابر، خدایا مددی
که از این بارش سنگین به کجا بگریزیم؟