ره افتادم. کوچه ها خلوت بود. دعا کردم همکلاسی هایم جلویم در نیایند. به مسجد که رسیدم، سر جایم خشکم زد. دو تا سرباز با چوب هایی که سرش را پارچه پیچیده بودند، دیوار آبریزگاه را سیاه می‌کردند.کنجکاو شدم و تند کردم. چند نفر از اهالی، کنار در مسجد ایستاده بودند و سرباز ها را نگاه میکردند و با هم حرف یزدند.
به سطل های پر از روغن سیاه نگاه کردم. با خط قرمز درشت روی دیوار نوشته بود : «آرامگاه رضاشاه»